در این مبحث قصد داریم به صورت کلی به معرفی گالوانیزه گرم بپردازیم.
در صورتی که بخواهیم گالوانیزاسیون به روش غوطه وری را به بیان دیگر معرفی کنیم، یک نوع پوشش است که از آن برای آهن و فولاد استفاده می شود و از لحاظ ترکیب و طراحی کاملا مناسب برای گالوانیزه می باشد. شکل گیری این ترکیب بدین صورت است که در وان مذاب روی فرو برده می شود.
حدود 150 سال است که روش گالوانیزاسیون به صورت غوطه وری گرم مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین بیشترین مقدار روی که در دنیا تولید می شود، به جهت پوشش دهی مورد استفاده قرار میگیرد.
یکی از مهم ترین دلایل عدم تجزیه پذیری روی و بالا بودن مقاومت آن در برابر تجزیه شدن، ماهیت مقاومت آن نیز می باشد. در این روش قطعه در دمای نزدیک به 460 درجه سانتی گراد در یک وان مذاب روی، غوطه ور گردیده و پس از خارج شدن از وان در ابتدا با اکسیژن و آنگاه با کربن واکنش داده می شود و این امر نیز موجب می شود تا یک لایه ی مقاوم ای و یک پوششی بر روی آن به وجود بیاید که مقاومت بسیار بالایی در برابر زنگ زدگی خواهد داشت.
این عملیات در روش گالوانیزه گرم موجب بالا رفتن مقاومت فلز در برابر زنگ زدگی نیز می شود.
در تصویر زیر می توانید ساختاکر یک گالوانیزه گرم را مشاهده نمائید.
تاریخچه گالوانیزاسیون
برای جلوگیری از خوردگی و مقاومت بیشتر قطعات و سازه های فلزی در برابر تاثیرات آب و رطوبت هوایی، عملیات گالوانیزاسیون انجام می شود.
پیشینه ی به کارگیری این دانش به سال های 1737 تا 1798 بر میگردد و توسط یک دانشمند ایتالیایی در سال 1775 از دانشگاه BOLOGENS انجام گرفت.
این دانشمند مقام پرفسوری در این دانشگاه در رشته ی کالبدشناسی داشت و به صورت کاملا اتفاقی به این موضوع رسید که در صورت برخورد یک تکه فلز به پای یک قورباغه مرده، آن موجود حرکت می کند و بدین صورت او نیز دریافت که فلزات اثر کاملا الکتروشیمیایی بر روی موجودات زنده دارند.
او سپس نتایج کارهایش را در سال 1791 به انتشار گذاشت و با توجه به پژوهش هایی که این دانشمند بزرگ در این راه انجام داده است راه را برای اتخاذ تصمیمات بزرگ دیگر دانشمندان هموار تر کرده است، تا بدانجا که یکی از دانشمندان به نام ولتا یک ایده مخالفی را بیان کرد و او نیز فکر می کرد که دلیل این پیشآمد قوس فلزی می باشد، که پس از انجام آزمایشات متعدد، بحث و بررسی روی الکتروتراپی در موجودات زنده آغاز شد.
